Δευτέρα 17 Ιουνίου. Τερματίσαμε τα 600 μίλια. Για την ακρίβεια 629 Νm. Μόνο που δεν ήταν αγώνας αλλά ταξίδι στο νότιο Αιγαίο. Είχαμε φύγει από τις 3 Μαΐου. Πενήντα  μέρες, περιπλάνηση στο νότιο Αιγαίο, Σύρος, Δεσποτικό, Πολύαιγος, Κίμωλος, Φολέγανδρος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Λέρος, Λέβιθα, Μικρές Κυκλάδες και Σύρος στο σπίτι μας. Ο αέρας ήταν γενικά μέτριος κάτω από 20 κόμβους εκτός από ένα ξαφνικό μπουρίνι νότια της Σίφνου και στο πέρασμα Σύρος Σούνιο. Ζημιές καμμία, αλλά ο βόθρος μας βασάνισε δύο βδομάδες !

Νοέμβριος 1923, δυο εικοσάχρονες κοπέλες, Γάλλο ελβετιδες, φοιτήτριες αρχαιολογίας, φέρνουν με ένα φορτηγό (βαπόρι) το ιστιοφόρο τους 7,5μ στον Πειραιά και για έναν χρόνο αλωνίζουν το Αιγαίο με τα πανιά τους. Η μια, ο ναύτης όπως αυτό αποκαλείται, θα γράψει ένα βιβλίο λίγο αργότερα, βραβείο της γαλλικής ακαδημίας. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, και στην ελεύθερη ώρα μου, άρχισα να το κάνω. Θα μου πάρει χρόνια αν κρίνω από την ταχύτητα που δουλεύω !! Και τι θα το κάνω; Η πρώτη σκέψη είναι δωρεάν διανομή, eBook, αλλά με απασχολεί το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων των εγγονών του καπετάνιου. Όλοι οι άλλοι έχουν πεθάνει.

Μάιος και Ιούνιος 2023. Τότε που το κρύο ήταν ακόμα τσουχτερό και η θάλασσα είχε παγάκια, εμείς κάναμε ένα γύρο στα βόρειο ανατολικά νησιά μας, μέχρι και το Άγιο Όρος. Σαράντα μέρες στην θάλασσα με το ιστιοφόρο μας, όχι καμία θαλαμηγός, 10,5 μέτρα με λίγες ανέσεις τροχόσπιτου ! 660 ναυτικά μίλια, κοντά 1200 χιλιόμετρα με βοηθό τον αέρα ! Ούτε 40 λίτρα πετρέλαιο δεν βάλαμε ! Γνωρίσαμε τα νησιά μας, Χίο, Λέσβο, και ιδιαίτερα την Λήμνο, γνωρίσαμε ανθρώπους, κάναμε νέους φίλους ! Και για να μην χαθούν οι αναμνήσεις μας, έβαλα μερικές σε ένα ερασιτεχνικό βίντεο ! https://youtu.be/7mb93JuD51Q?si=xKDXqMwV3qbUyom2 Συναντήσαμε λίγους Έλληνες με την ίδια αγάπη για την ζωή στην θάλασσα. Ισως βλέποντας τις εικόνες μας, ανοίξει και η όρεξη τουλάχιστον των φίλων ιστιοπλόων !

Στρογγύλη, Ευώνυμος, Διδύμη, Μελιγουνίς, Θηρασία,  Φοινικούσα, Ερικούσσα, ίσως να ηχούν λίγο παράξενα στα αυτιά σας. Σαν να είναι νησιά αλλά όσο και να ψάξετε τον χάρτη του Αιγαίου ή του Ιονίου δεν θα τα βρείτε. Και όμως είναι στην Ελλάδα !!! Όχι την σημερινή, την Magna Grecia θα πουν οι γείτονες βορειοδυτικά και θα τα ονομάσουν Stromboli, Panarea, Salina, Lipari, Vulcano, Filicudi, Alicudi. Τώρα κάτι μου λένε. Οι Αιολίδες νήσοι, Isole Eolie στα ιταλικά, λίγα μίλια βόρεια της Σικελίας. Κατοικία του Αιόλου με γείτονα λίγο πιο νότια την Σκύλλα και την Χάρυβδη και τον Πολύφημο.  

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2020, μετά από σχεδόν ένα χρόνο στο λιμάνι χωρίς να βγει ποτέ έξω, η Mimosa σκόπευε να πλεύσει για τις Σποράδες μέσω του κόλπου της Εύβοιας. Το lockdown και η επιδημία COVID-19, καθώς και οι τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία του προέδρου Ερντογάν, μας εμπόδισαν να κατευθυνθούμε προς τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη όπως είχαμε αρχικά σχεδιάσει.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2015, είμαστε στην Ταορμινα (Ταυρομένιο), ανατολική Σικελία, στην Magna Grecia, Μεγάλη Ελλάδα. Eχουμε αράξει στον κόλπο ακριβώς κάτω από το τελεφερίκ που ανεβάζει το κόσμο στην πόλη. Πόλης ελληνική της αρχαιότητας, όπως η Giardini Naxos, Συρακούσες, Agrigente… Μόνοι μας η Σουζάνα και εγώ, έχουμε φύγει με την Μιμόζα το ιστιοπλοϊκό μας, ένα Dehler 35 πόδια,  πριν 25 μέρες από την Σαρδηνία και πάμε νότια Σικελία. Δεν κλείσαμε μάτι όλη την νύχτα ! Το σκάφος χορεύει με τον κυματισμό και πάρα τα μαξιλάρια γύρω γύρω στο κρεββάτι, είναι αδύνατον να κοιμηθούμε.

Εδώ και λίγα χρόνια, είχαμε στο μυαλό μας να επισκεφτούμε το πιο απομακρυσμένο νησί της Ελλάδας, σχεδόν 70 μίλια νοτιοανατολικά της Ρόδου, το Καστελλόριζο. Και φέτος φύγαμε από την Αθήνα στις 5 Ιουνίου για μια περιοδεία 5 εβδομάδων στα νοτιοανατολικά.