Double Handed 2022

Για μας, οι λίγοι μυημένοι θεατές είναι στα social media, μερικοί φίλοι, η οικογένεια, αλλά δεν θα γραφτεί ούτε γραμμή σε καμία εφημερίδα. Το γήπεδο μας είναι ένα σχεδόν μεγάλο παραλληλόγραμμο,  με κορυφές την Βούλα, το Μόδι, τον Σαν Τζώρτζη και τις Λαγούσες στην βόρεια πλευρά της Αίγινας. Δεν έχει χλοοτάπητα που να θέλει περιποίηση, αλλά αέρα και κύμα που ανάλογα με τις διαταγές του Ποσειδώνα στον Αίολο, αλλάζει όψη. Φύγαμε το μεσημέρι για την πρώτη ιστιοδρομία βάζοντας πλώρη για το Μόδι με έναν ωραίο νοτιά. Φυσικά  όρτσα καθώς πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Καβατζάρουμε το Μοδι γύρω στις πέντε το απόγευμα και η δύση του ηλίου μας βρίσκει στη νότια πλευρά του Σαν Τζώρτζη. Σκοτεινιάζει όταν βάζουμε πλώρη για την Βούλα και την μοναδική πόρτα του αγώνα. Ο αέρας μέτριος, η θάλασσα σχεδόν ήρεμη, ο ουρανός καθαρός στολισμένος με τ‘αστέρια. Αφήνουμε τις Φλέβες δεξιά μας και μέσα στην νύχτα λίγο μετά τα μεσάνυχτα ψάχνουμε την σημαδούρα ! Είναι μία το πρωί όταν περνάμε την γραμμή, και πάμε πάλι για τον Σαν Τζώρτζη, κόντρα στο κύμα. Για μία δυο ώρες, ο αέρας πέφτει, στροβιλίζει, ο βοριάς διαμηνύει στον νοτιά, κάνε άκρη, έρχομαι ! Η αυγή μας βρήκε νότια του Σαν Τζώρτζη και στις 7-8 η ώρα το πρωί μετά από μια νύχτα χωρίς να κλείσουμε μάτι, λέω στο πλήρωμα, δηλαδή στον δεύτερο καπετάνιο τον Σάββα, πάρε μια μούδα στην μαΐστρα, τύλιξε λίγο την τζένοα. Ο δεύτερος εκτελεί μια και δεν υπάρχει τρίτος να κοινοποιήσει την διαταγή. Με το που καβατζάρουμε τον ανατολικό κάβο του νησιού, ο βοριάς μας λέει, τέλος η κρουαζιέρα εδώ κάνω κουμάντο εγώ. Δέστε τις ζώνες ασφαλείας. Πάμε προς τον Πάτροκλο κοντά στο Σούνιο,  ο δρόμος έχει λακκούβες, το σκάφος κοπανάει σε κάθε κύμα λες και χτυπάμε σε τοίχο. Δεν σκεφτόμαστε πια τον αγώνα, αλλά πως να γυρίσουμε ασφαλείς και χωρίς αβαρίες. Αλλάζουμε στρατηγική, δεν μας νοιάζει η VMG, κατάλοιπα κρουζιερά, και βάζουμε πλώρη για Πόρο. Το μετεωρολογικό δελτίο μας λέει ότι ο αέρας θα πέσει ανατολικά της Αίγινας γύρω στην μία το μεσημέρι. Και ίσως το κύμα να κόψει φτάνοντας κοντά στις ακτές. Μας μένουν τέσσερεις πέντε ώρες, λίγο δύσκολες αλλά όχι και δράμα. Μαζέψαμε και αλάτι για το φαγητό.  Ο αέρας ανεβαίνει, 32 κόμβοι σταθερά, 39 κόμβοι στις σπιλιάδες, οι λακκούβες γίνονται πηγάδια, διορθώνουμε με το πηδάλιο για να μην υποφέρει το σκάφος. Εμάς δεν μας νοιάζει, είναι λες και πάμε εκδρομή. Το νερό είναι ζεστό, δεν φοράμε νιτσεράδες, κάνουμε μπάνιο από το σπρέι και κρυφά χαμογελάμε. Τρεις μούδες στην μαΐστρα και πάμε όρτσα με 5-7 κόμβους.  Κοντά στην Αίγινα και γύρω στις τρεις, πράγματι ο αέρας πέφτει, η θάλασσα ισιώνει και ταλαιπωρούμαστε να περάσουμε τις Λαγούσες όρτσα με λίγο αέρα.  Μαθαίνουμε ότι πολλοί είχαν ήδη εγκαταλείψει. Και εμείς το σκεφτήκαμε, αλλά αγώνα ξεαγώνα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω το σκάφος στην Καλλιθέα. Η εγκατάλειψη για μας δεν είχε νόημα, και ούτε να το σκεφτούμε να βάλουμε μηχανή, που δεν θα μας βοηθούσε καθόλου στα κύματα. Εξ ορισμού η μηχανή μας είναι τα πανιά μας. Από πίσω μας η Τόλμη, συναγωνίστρια στον ίδιο στίβο, μας ακολουθεί καταπόδας και δεν μας χαρίζει ούτε μέτρο. Έτσι στις οκτώμισι το βράδυ της Κυριακής περνάμε την γραμμή τερματισμού και η Τόλμη 15 λεπτά μετά, αλλά και οι δυο μας, σχεδόν οκτώ ώρες πίσω από τον πρώτο που τερμάτισε. Όμως τερματίσαμε και εμείς! Είμαστε μόνο πέντε στους δεκαπέντε. Η κατάταξη είναι δευτερεύουσας σημασίας. Φέραμε το σκάφος πίσω, χωρίς ζημιά και πράγματι το διασκεδάσαμε. Μάλλον πρέπει να είμαστε λίγο μαζόχες !

Ένας ωραίος απαιτητικός αγώνας, και άψογη διοργάνωση απο τον ΣΕΑΝΑΤΚ (https://www.seanatk.gr/index.php/news/42-races/277-double-handed-3). Και του χρόνου.

Γιάννης και Σάββας Καρυωτάκης

Ι/Σ Mimosa

Οκτώβριος 2022